Zapraszamy do obejrzenia filmu o nabożeństwie św. Josemarii do Dzieciątka Jezus!
piątek, 24 grudnia 2010
List od Prałata Grudzień 2010
"Przyjmując sakramenty często i z odpowiednią dyspozycją, zwiększamy nasze podobieństwo do Chrystusa , stajemy się lepszymi dziećmi Bożymi".
Najdrożsi: niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
Z ogromną radością wspominam, z jakim upodobaniem w okresie Adwentu św. Josemaría powtarzał słowa liturgii: Dominus prope est! [1]. Z niecierpliwością i wdzięcznością oczekiwał na święta upamiętniające przybycie Zbawiciela na ziemię.
Rozpoczęliśmy tygodnie, które pomagają nam w przygotowaniu się do Bożego Narodzenia i pozostałych świąt związanych z Narodzeniem Pańskim. Myślę, że przyjdą nam na myśl słowa proroka Izajasza z Mszy św. pierwszej niedzieli: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną [2]. Poddamy się Bożej dobroci, widząc, jak dokonało się to proroctwo, kiedy Słowo Boże stało się ciałem w dziewiczym łonie Najświętszej Maryi Panny za sprawą Ducha Świętego. Dzięki odkupieńczemu wcieleniu, a w szczególności przez paschalne misterium Swojej śmierci i Zmartwychwstania, Pan przyniósł na ziemię pokój, ogłoszony przez Aniołów w czas pierwszego Bożego Narodzenia. Choć pokój ten nie objawia się jeszcze w pełni – ponieważ według zamysłów Bożych dopiero na końcu czasów Bóg będzie wszystkim we wszystkich [3] – jednakże już sprawił, że zniknął mur, jaki wznosił się między ludźmi i Bogiem z powodu grzechu pierworodnego i naszych grzechów osobistych [4]. Ponadto Jezus Chrystus pragnie, abyśmy my, chrześcijanie, współpracowali codziennie w zaprowadzaniu Jego pokoju w sercach, docierając do najodleglejszych krańców ludzkości.
Najdrożsi: niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
Z ogromną radością wspominam, z jakim upodobaniem w okresie Adwentu św. Josemaría powtarzał słowa liturgii: Dominus prope est! [1]. Z niecierpliwością i wdzięcznością oczekiwał na święta upamiętniające przybycie Zbawiciela na ziemię.
Rozpoczęliśmy tygodnie, które pomagają nam w przygotowaniu się do Bożego Narodzenia i pozostałych świąt związanych z Narodzeniem Pańskim. Myślę, że przyjdą nam na myśl słowa proroka Izajasza z Mszy św. pierwszej niedzieli: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną [2]. Poddamy się Bożej dobroci, widząc, jak dokonało się to proroctwo, kiedy Słowo Boże stało się ciałem w dziewiczym łonie Najświętszej Maryi Panny za sprawą Ducha Świętego. Dzięki odkupieńczemu wcieleniu, a w szczególności przez paschalne misterium Swojej śmierci i Zmartwychwstania, Pan przyniósł na ziemię pokój, ogłoszony przez Aniołów w czas pierwszego Bożego Narodzenia. Choć pokój ten nie objawia się jeszcze w pełni – ponieważ według zamysłów Bożych dopiero na końcu czasów Bóg będzie wszystkim we wszystkich [3] – jednakże już sprawił, że zniknął mur, jaki wznosił się między ludźmi i Bogiem z powodu grzechu pierworodnego i naszych grzechów osobistych [4]. Ponadto Jezus Chrystus pragnie, abyśmy my, chrześcijanie, współpracowali codziennie w zaprowadzaniu Jego pokoju w sercach, docierając do najodleglejszych krańców ludzkości.
piątek, 26 listopada 2010
Msza święta i eucharystia
Jak sprawić, by Msza święta stała się - jak mówił św. Josemaria - centrum naszego życia?
1. Słowa życia wiecznego
Pragnienie trwałości jest wpisane w głębiny ludzkiego ducha. Chociaż czasami istnieje również bardzo silna skłonność do trzymania się ulotnych przyjemności, serce człowieka jest uczynione do nieśmiertelnego, niezniszczalnego życia. Do tej rzeczywistości odnosi się liturgiczna modlitwa Kościoła, kiedy prosi Boga Wszechmogącego, żebyśmy „te rectóre, te duce, sic bonis transeúntibus nunc utámur, ut iam possímus inhærére mansúris. Pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne”[1].
1. Słowa życia wiecznego
Pragnienie trwałości jest wpisane w głębiny ludzkiego ducha. Chociaż czasami istnieje również bardzo silna skłonność do trzymania się ulotnych przyjemności, serce człowieka jest uczynione do nieśmiertelnego, niezniszczalnego życia. Do tej rzeczywistości odnosi się liturgiczna modlitwa Kościoła, kiedy prosi Boga Wszechmogącego, żebyśmy „te rectóre, te duce, sic bonis transeúntibus nunc utámur, ut iam possímus inhærére mansúris. Pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne”[1].
środa, 17 listopada 2010
Pracowitość, ład
Poniżej prezentujemy tekst na temat cnoty pracowitości:
Pracowitość, ład
Aktywizm to postawa, która prowadzi do przyzwolenia na to, żeby człowieka porwały wydarzenia, nad którymi się nie panuje. Jak w niego nie popaść?
1. Cnota pracowitości
Łacińskie słowo labor oznacza wysiłek, trud, zmęczenie, a także pracę w takim sensie, w jakim czynność pracy wymaga wysiłku i powoduje lub może powodować zmęczenie. Wyraz ten zachowuje to znaczenie oraz, w mniejszym lub większym stopniu, owe odcienie w różnych współczesnych językach, do których przeszedł: lavoro po włosku, labour po angielsku, labor po hiszpańsku, i tak dalej. Spośród wyrazów pochodnych niektóre, jak przymiotnik „laborioso” (pracowity) i przysłówek „laboriosamente” (pracowicie) obejmują i podkreślają odniesienie do trudu i wysiłku, ponieważ są stosowane w odniesieniu do zajęć, które realizuje się tylko poprzez trudny i niewolny od zmęczenia wysiłek. Rzeczownik abstrakcyjny „laboriosidad” (pracowitość), który obecnie nas zajmuje, zwraca się natomiast w innym kierunku, ponieważ oznacza uwagę i poświęcenie zadaniu, a często również cnotę osoby, która podejmuje z powagą i wysiłkiem własną pracę. Rzeczownik ten nie obejmuje sam z siebie trudu. Co więcej, konotuje nawet często upodobanie i skłonność do tego, co się realizuje, oraz przyjemność z tego, czego się dokonuje.
Pracowitość, ład
Aktywizm to postawa, która prowadzi do przyzwolenia na to, żeby człowieka porwały wydarzenia, nad którymi się nie panuje. Jak w niego nie popaść?
1. Cnota pracowitości
Łacińskie słowo labor oznacza wysiłek, trud, zmęczenie, a także pracę w takim sensie, w jakim czynność pracy wymaga wysiłku i powoduje lub może powodować zmęczenie. Wyraz ten zachowuje to znaczenie oraz, w mniejszym lub większym stopniu, owe odcienie w różnych współczesnych językach, do których przeszedł: lavoro po włosku, labour po angielsku, labor po hiszpańsku, i tak dalej. Spośród wyrazów pochodnych niektóre, jak przymiotnik „laborioso” (pracowity) i przysłówek „laboriosamente” (pracowicie) obejmują i podkreślają odniesienie do trudu i wysiłku, ponieważ są stosowane w odniesieniu do zajęć, które realizuje się tylko poprzez trudny i niewolny od zmęczenia wysiłek. Rzeczownik abstrakcyjny „laboriosidad” (pracowitość), który obecnie nas zajmuje, zwraca się natomiast w innym kierunku, ponieważ oznacza uwagę i poświęcenie zadaniu, a często również cnotę osoby, która podejmuje z powagą i wysiłkiem własną pracę. Rzeczownik ten nie obejmuje sam z siebie trudu. Co więcej, konotuje nawet często upodobanie i skłonność do tego, co się realizuje, oraz przyjemność z tego, czego się dokonuje.
piątek, 12 listopada 2010
List Prałata na listopad 2010!
"Dzięki naszym modlitwom i umartwieniom, naszej pracy oraz ofiarując w intencji dusz czyśćcowych owoce Mszy świętej, jesteśmy w stanie pomóc im dostać się do Nieba".
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Wspominamy dziś błogosławionych, który cieszą się Bogiem w Niebie. A oto wielki tłum – czytamy w jednej z wizji św. Jana w Księdze Apokalipsy – którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka [1].
Widzimy, że Pismo Święte ukazuje nam jak na wspaniałym obrazie ten niezliczony tłum, który już dotarł do szczęśliwego końca swojego ziemskiego pielgrzymowania. Jest to Kościół tryumfujący. Wraz z Matką Bożą i św. Józefem, wraz z kanonizowanymi świętymi – wśród których czcimy ze szczególną radością naszego Ojca – żyją na zawsze w Bogu i dla Boga miliony zwyczajnych ludzi, którzy walczyli w bitwach życia duchowego na ziemi i – dzięki pomocy łaski – odnieśli w nich zwycięstwo. Dusza moja, pełna wdzięczności, kieruje się ku kobietom i mężczyznom Dzieła, którzy z całkowitą wiernością służyli Panu, a teraz pomagają nam z Nieba swoim wstawiennictwem. Nie może to pozostać dla nas tylko wspomnieniem, lecz powinniśmy jednoczyć się z nimi, licząc na ich pomoc w podążaniu tą drogą, jaką oni w tak wspaniały sposób przebyli.
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Wspominamy dziś błogosławionych, który cieszą się Bogiem w Niebie. A oto wielki tłum – czytamy w jednej z wizji św. Jana w Księdze Apokalipsy – którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka [1].
Widzimy, że Pismo Święte ukazuje nam jak na wspaniałym obrazie ten niezliczony tłum, który już dotarł do szczęśliwego końca swojego ziemskiego pielgrzymowania. Jest to Kościół tryumfujący. Wraz z Matką Bożą i św. Józefem, wraz z kanonizowanymi świętymi – wśród których czcimy ze szczególną radością naszego Ojca – żyją na zawsze w Bogu i dla Boga miliony zwyczajnych ludzi, którzy walczyli w bitwach życia duchowego na ziemi i – dzięki pomocy łaski – odnieśli w nich zwycięstwo. Dusza moja, pełna wdzięczności, kieruje się ku kobietom i mężczyznom Dzieła, którzy z całkowitą wiernością służyli Panu, a teraz pomagają nam z Nieba swoim wstawiennictwem. Nie może to pozostać dla nas tylko wspomnieniem, lecz powinniśmy jednoczyć się z nimi, licząc na ich pomoc w podążaniu tą drogą, jaką oni w tak wspaniały sposób przebyli.
wtorek, 9 listopada 2010
Uświęcanie pracy wg. św. Josemarii
Poniższe fragmenty pochodzą z homilii "Praca dla Boga" zawartej w tomie "Przyjaciele Boga".
64. Często powtarzam, że chwile rozmowy z Jezusem, który obecny w Tabernakulum widzi nas stamtąd i słyszy, nie powinny zamienić się w modlitwę bezosobową. Zważcie, że do tego, by nasza medytacja zamieniła się w dialog z Panem — nie potrzeba sformułowanych słów. Konieczne jest jednak wyjście z anonimowości. Musimy stanąć w obecności Pana takimi, jakimi rzeczywiście jesteśmy, nie kryjąc się w tłumie wypełniającym kościół, ani też w potoku pustych słów, które nie wypływają z serca lecz co najwyżej ze zwyczaju pozbawionego treści.
Dzisiaj dodam, że również twoja praca winna być osobistą modlitwą, winna zamienić się w żywą rozmowę z Ojcem Niebieskim. Jeśli dążysz do świętości poprzez twoją działalność zawodową i w jej ramach, koniecznie musisz starać się przemienić ją w modlitwę bez anonimowości. Także twoje sprawy zawodowe muszą być wolne od posępnej monotonności i bezosobowej rutyny, gdyż w przeciwnym razie zmarłby ów Boży impuls, który ożywia twoje codzienne działanie.
(...)
72. (...)
Kiedy przystępujemy do pracy z myślą o jej uświęcaniu, w grę wchodzi cała gama cnót: męstwo, aby wytrwać w naszym trudzie pracy pomimo naturalnych trudności i nie dać się pokonać z powodu przemęczenia; wstrzemięźliwość, by móc się bezgranicznie wyniszczać i by pokonać wygodnictwo oraz egoizm; sprawiedliwość, by wypełniać nasze obowiązki wobec Boga, wobec społeczeństwa, wobec rodziny, wobec kolegów; roztropność, aby w każdym przypadku wiedzieć, co należy czynić i niezwłocznie przystępować do dzieła... A wszystko, powtarzam, z Miłości, z żywym i bezpośrednim poczuciem odpowiedzialności za owoc naszej pracy i jej zasięg apostolski.
Poniższy fragment w szczególny sposób można wykorzystać na modlitwie:
72. (...)
Panie, udziel nam swej łaski. Otwórz nam drzwi warsztatu w Nazarecie, byśmy nauczyli się kontemplować Ciebie oraz Twoją Matkę, Najświętszą Maryję Pannę i świętego Józefa — którego tak bardzo kocham i czczę — jak we troje jesteście oddani świętej pracy. Wzruszą się nasze biedne serca, będziemy Cię szukać i spotkamy Cię w codziennej pracy, którą zgodnie z Twoim pragnieniem mamy przemienić w dzieło Boże, dzieło Miłości.
Oczywiście, jest to tylko część nauczania świętego dotycząca tego tematu.
Serdecznie zapraszamy do lektury całej homilii i innych pism św. Josemarii.
64. Często powtarzam, że chwile rozmowy z Jezusem, który obecny w Tabernakulum widzi nas stamtąd i słyszy, nie powinny zamienić się w modlitwę bezosobową. Zważcie, że do tego, by nasza medytacja zamieniła się w dialog z Panem — nie potrzeba sformułowanych słów. Konieczne jest jednak wyjście z anonimowości. Musimy stanąć w obecności Pana takimi, jakimi rzeczywiście jesteśmy, nie kryjąc się w tłumie wypełniającym kościół, ani też w potoku pustych słów, które nie wypływają z serca lecz co najwyżej ze zwyczaju pozbawionego treści.
Dzisiaj dodam, że również twoja praca winna być osobistą modlitwą, winna zamienić się w żywą rozmowę z Ojcem Niebieskim. Jeśli dążysz do świętości poprzez twoją działalność zawodową i w jej ramach, koniecznie musisz starać się przemienić ją w modlitwę bez anonimowości. Także twoje sprawy zawodowe muszą być wolne od posępnej monotonności i bezosobowej rutyny, gdyż w przeciwnym razie zmarłby ów Boży impuls, który ożywia twoje codzienne działanie.
(...)
72. (...)
Kiedy przystępujemy do pracy z myślą o jej uświęcaniu, w grę wchodzi cała gama cnót: męstwo, aby wytrwać w naszym trudzie pracy pomimo naturalnych trudności i nie dać się pokonać z powodu przemęczenia; wstrzemięźliwość, by móc się bezgranicznie wyniszczać i by pokonać wygodnictwo oraz egoizm; sprawiedliwość, by wypełniać nasze obowiązki wobec Boga, wobec społeczeństwa, wobec rodziny, wobec kolegów; roztropność, aby w każdym przypadku wiedzieć, co należy czynić i niezwłocznie przystępować do dzieła... A wszystko, powtarzam, z Miłości, z żywym i bezpośrednim poczuciem odpowiedzialności za owoc naszej pracy i jej zasięg apostolski.
Poniższy fragment w szczególny sposób można wykorzystać na modlitwie:
72. (...)
Panie, udziel nam swej łaski. Otwórz nam drzwi warsztatu w Nazarecie, byśmy nauczyli się kontemplować Ciebie oraz Twoją Matkę, Najświętszą Maryję Pannę i świętego Józefa — którego tak bardzo kocham i czczę — jak we troje jesteście oddani świętej pracy. Wzruszą się nasze biedne serca, będziemy Cię szukać i spotkamy Cię w codziennej pracy, którą zgodnie z Twoim pragnieniem mamy przemienić w dzieło Boże, dzieło Miłości.
Oczywiście, jest to tylko część nauczania świętego dotycząca tego tematu.
Serdecznie zapraszamy do lektury całej homilii i innych pism św. Josemarii.
piątek, 5 listopada 2010
Dni skupienia w listopadzie!
Zapraszamy na dni skupienia, które odbędą się:
- 10 listopada, we Wrocławiu, w Kaplicy Zimowej kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku ul. Katedralna 12,
- 15 i 17 listopada, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
- 10 listopada, we Wrocławiu, w Kaplicy Zimowej kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku ul. Katedralna 12,
- 15 i 17 listopada, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
środa, 3 listopada 2010
Krag w listopadzie!
Zapraszamy na listopadowy krąg, który odbędzie się w sobotę, 6 listopada, o godzinie 20.
Chętnych prosimy o kontakt mailowy: krag.zgora@gmail.com .
Chętnych prosimy o kontakt mailowy: krag.zgora@gmail.com .
wtorek, 2 listopada 2010
Modlitwa św. Josemarii o dobre wykorzystanie czasu.
W dniu zadusznym oprócz modlitw za naszych zmarłych, warto też pamiętać o tym, że i my staniemy kiedyś przed obliczem Pana, aby zdać rachunek z danego nam czasu.
Aby lepiej go wykorzystać, proponujemy poniższą modlitwę św. Josemarii, która pochodzi z homilii zatytułowanej "Skarb czasu", zawartej w książce "Przyjaciele Boga".
"Matko Nasza, któraś widziała wzrastającego Jezusa, któraś widziała, jak On wykorzystywał czas przebywania wśród ludzi, naucz mnie wykorzystywać dni mego życia w służbie Kościołowi i duszom; naucz mnie też, dobra Matko, odczuć głęboko w sercu, kiedy będzie potrzeba, pełne miłości upomnienie, że mój czas nie należy do mnie, gdyż należy do Ojca Naszego, który jest w Niebie.
Amen."
Aby lepiej go wykorzystać, proponujemy poniższą modlitwę św. Josemarii, która pochodzi z homilii zatytułowanej "Skarb czasu", zawartej w książce "Przyjaciele Boga".
"Matko Nasza, któraś widziała wzrastającego Jezusa, któraś widziała, jak On wykorzystywał czas przebywania wśród ludzi, naucz mnie wykorzystywać dni mego życia w służbie Kościołowi i duszom; naucz mnie też, dobra Matko, odczuć głęboko w sercu, kiedy będzie potrzeba, pełne miłości upomnienie, że mój czas nie należy do mnie, gdyż należy do Ojca Naszego, który jest w Niebie.
Amen."
poniedziałek, 18 października 2010
Męstwo życia codziennego
Poniżej prezentujemy tekst na temat cnoty męstwa, której posiadanie jest niezbędne aby uświęcać się w pracy i życiu codziennym:
Męstwo życia codziennego
Często musimy uznać, że nie jesteśmy w stanie zrealizować zadań, które teoretycznie były w naszym zasięgu. Odnajdujemy w sobie skłonność do zniechęcenia. Jak więc być mężnym?
1. „Per aspera ad astra!”
Przez trudy do gwiazd”. To słynne zdanie Seneki wyraża w obrazowy sposób ludzkie doświadczenie potwierdzające, że, aby osiągnąć to, co najlepsze, potrzebny jest wysiłek, i że „to, co ma jakąś wartość, sporo kosztuje”, że trzeba walczyć, żeby przezwyciężać przeszkody i trudności, które ciągle pojawiają się w życiu, aby móc osiągnąć najwyższe dobra. Wiele dzieł literackich z różnych kultur wywyższa postać bohatera, który w jakiś sposób wciela te słowa łacińskiej mądrości, której każdy człowiek pragnąłby również dla siebie: nil difficile volenti, dla chcącego nic trudnego.
A zatem, na poziomie ludzkim, męstwo jest doceniane i podziwiane. Cnota ta, która funkcjonuje razem ze zdolnością do poświęcenia, miała już u starożytnych starannie określony profil. Grecka filozofia uważała andreia za jedną z cnót głównych[1], która miarkuje uczucia gniewu, właściwe dla gniewliwego pożądania, i w ten sposób daje człowiekowi siłę do szukania dobra, dzięki czemu nie powstrzymuje go strach, choćby poszukiwanie to było ciężkie i trudne.
Męstwo życia codziennego
Często musimy uznać, że nie jesteśmy w stanie zrealizować zadań, które teoretycznie były w naszym zasięgu. Odnajdujemy w sobie skłonność do zniechęcenia. Jak więc być mężnym?
1. „Per aspera ad astra!”
Przez trudy do gwiazd”. To słynne zdanie Seneki wyraża w obrazowy sposób ludzkie doświadczenie potwierdzające, że, aby osiągnąć to, co najlepsze, potrzebny jest wysiłek, i że „to, co ma jakąś wartość, sporo kosztuje”, że trzeba walczyć, żeby przezwyciężać przeszkody i trudności, które ciągle pojawiają się w życiu, aby móc osiągnąć najwyższe dobra. Wiele dzieł literackich z różnych kultur wywyższa postać bohatera, który w jakiś sposób wciela te słowa łacińskiej mądrości, której każdy człowiek pragnąłby również dla siebie: nil difficile volenti, dla chcącego nic trudnego.
A zatem, na poziomie ludzkim, męstwo jest doceniane i podziwiane. Cnota ta, która funkcjonuje razem ze zdolnością do poświęcenia, miała już u starożytnych starannie określony profil. Grecka filozofia uważała andreia za jedną z cnót głównych[1], która miarkuje uczucia gniewu, właściwe dla gniewliwego pożądania, i w ten sposób daje człowiekowi siłę do szukania dobra, dzięki czemu nie powstrzymuje go strach, choćby poszukiwanie to było ciężkie i trudne.
niedziela, 10 października 2010
List od Prałata na październik 2010!
"Codziennie proszę św. Josemaríę, aby bardzo aktualne stały się każdemu z nas słowa – święty życia zwyczajnego" - pisze bp Javier Echevarria.
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Radość wybucha w duszy, gdy wyobrażamy sobie szczęście naszego Ojca 2 października 1928 roku. Przyłączmy się do tej modlitwy, jaką składał na kolanach wobec okazanego mu przez Niebo zaufania, i często przypominajmy sobie – wiele razy, każdego dnia – fakt, że także i my byliśmy obecni w tym objawieniu, jakiego Bóg udzielił świętemu Josemaríi.
Aniołowie Pańscy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki! [1]. Tymi słowami Pisma Świętego rozpoczyna się jutrzejsza Msza św., uroczystość Świętych Aniołów Stróżów, która powinna wywoływać głęboki oddźwięk w kobietach i mężczyznach Opus Dei. Aniołowie mogą posłużyć nam jako pośrednicy naszego dziękczynienia Bogu w tę kolejną rocznicę założenia Dzieła, ponieważ – jak mówił nasz Ojciec – to nie przypadek, że Pan Bóg zainspirował swoje Dzieło w dniu, który Kościół ustanowił ich świętem (…). Jesteśmy im winni o wiele więcej, niż myślicie [2]. Z radością chcę wam przypomnieć, że wiele razy – jak niegdyś w Argentynie, w La Chacra – św. Josemaría polecał nam, byśmy wchodząc do kaplicy wyrażali naszą wdzięczność aniołom za ich wieczną straż pełnioną przed Panem w Eucharystii.
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Radość wybucha w duszy, gdy wyobrażamy sobie szczęście naszego Ojca 2 października 1928 roku. Przyłączmy się do tej modlitwy, jaką składał na kolanach wobec okazanego mu przez Niebo zaufania, i często przypominajmy sobie – wiele razy, każdego dnia – fakt, że także i my byliśmy obecni w tym objawieniu, jakiego Bóg udzielił świętemu Josemaríi.
Aniołowie Pańscy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki! [1]. Tymi słowami Pisma Świętego rozpoczyna się jutrzejsza Msza św., uroczystość Świętych Aniołów Stróżów, która powinna wywoływać głęboki oddźwięk w kobietach i mężczyznach Opus Dei. Aniołowie mogą posłużyć nam jako pośrednicy naszego dziękczynienia Bogu w tę kolejną rocznicę założenia Dzieła, ponieważ – jak mówił nasz Ojciec – to nie przypadek, że Pan Bóg zainspirował swoje Dzieło w dniu, który Kościół ustanowił ich świętem (…). Jesteśmy im winni o wiele więcej, niż myślicie [2]. Z radością chcę wam przypomnieć, że wiele razy – jak niegdyś w Argentynie, w La Chacra – św. Josemaría polecał nam, byśmy wchodząc do kaplicy wyrażali naszą wdzięczność aniołom za ich wieczną straż pełnioną przed Panem w Eucharystii.
piątek, 1 października 2010
Dni skupienia we październiku!
Zapraszamy na dni skupienia, które odbędą się:
- 13 października, we Wrocławiu, sala Papieskiego Wydziału Teologicznego przy pl. Katedralnym 14,
- 18 i 20 października, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
- 13 października, we Wrocławiu, sala Papieskiego Wydziału Teologicznego przy pl. Katedralnym 14,
- 18 i 20 października, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
wtorek, 28 września 2010
Praca i życie w ukryciu
Poniżej prezentujemy tekst na temat pracy i wartości życia codziennego:
Praca i życie w ukryciu
Praca nie jest tylko ludzkim zadaniem, ale w sposób nierozłączny stanowi część chrześcijańskiego powołania.
1. Chrześcijańska wartość życia codziennego
„Jezus, wzrastając i żyjąc jak jeden z nas, objawia nam, że ludzka egzystencja, codzienne, zwykłe ludzkie zajęcia mają Boski sens”, pisze Święty Josemaría Escrivá de Balaguer na początku homilii na Boże Narodzenie. Po czym natychmiast dodaje: „Choćbyśmy rozważali już te prawdy wiele razy, zawsze powinno ogarniać nas zdumienie na myśl o trzydziestu latach spędzonych w ukryciu, stanowiących większą część pobytu Jezusa wśród Jego braci, ludzi. Lata okryte cieniem, ale dla nas jasne jak światło słońca. A raczej jak blask oświetlający nasze dni i nadający im prawdziwe znaczenie, gdyż jesteśmy zwykłymi chrześcijanami, prowadzącymi zwyczajne życie, podobne do życia tylu milionów ludzi w najróżniejszych zakątkach świata”[1].
Praca i życie w ukryciu
Praca nie jest tylko ludzkim zadaniem, ale w sposób nierozłączny stanowi część chrześcijańskiego powołania.
1. Chrześcijańska wartość życia codziennego
„Jezus, wzrastając i żyjąc jak jeden z nas, objawia nam, że ludzka egzystencja, codzienne, zwykłe ludzkie zajęcia mają Boski sens”, pisze Święty Josemaría Escrivá de Balaguer na początku homilii na Boże Narodzenie. Po czym natychmiast dodaje: „Choćbyśmy rozważali już te prawdy wiele razy, zawsze powinno ogarniać nas zdumienie na myśl o trzydziestu latach spędzonych w ukryciu, stanowiących większą część pobytu Jezusa wśród Jego braci, ludzi. Lata okryte cieniem, ale dla nas jasne jak światło słońca. A raczej jak blask oświetlający nasze dni i nadający im prawdziwe znaczenie, gdyż jesteśmy zwykłymi chrześcijanami, prowadzącymi zwyczajne życie, podobne do życia tylu milionów ludzi w najróżniejszych zakątkach świata”[1].
poniedziałek, 13 września 2010
Film ze św. Josemarią o czytaniu Ewangelii
Zachęcamy do obejrzenia krótkiego filmu z św. Josemarią, którego tematem jest lektura Ewangelii:
czwartek, 9 września 2010
List Prałata na wrzesień!
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Jak co roku, w połowie tego miesiąca obchodzimy święto Podwyższenia Krzyża Świętego, które zachęca nas do pełnego wdzięczności kontemplowania cudownego faktu, że tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne [1].
Słowo Boże stało się człowiekiem i przyjęło postać sługi, posłusznego aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej [2] – dla naszego zbawienia. Dlatego, podnosząc oczy ku Ukrzyżowanemu, adorujemy Tego, który przyszedł, aby znieść grzech świata i dać nam życie wieczne. Kościół wzywa nas do podnoszenia z dumą chwalebnego Krzyża, aby świat ujrzał, jak daleko doszła miłość Ukrzyżowanego do ludzi, do wszystkich ludzi. Zaprasza nas do dziękowania Bogu, ponieważ z drzewa niosącego śmierć na nowo wypłynęło życie [3].
Jak co roku, w połowie tego miesiąca obchodzimy święto Podwyższenia Krzyża Świętego, które zachęca nas do pełnego wdzięczności kontemplowania cudownego faktu, że tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne [1].
Słowo Boże stało się człowiekiem i przyjęło postać sługi, posłusznego aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej [2] – dla naszego zbawienia. Dlatego, podnosząc oczy ku Ukrzyżowanemu, adorujemy Tego, który przyszedł, aby znieść grzech świata i dać nam życie wieczne. Kościół wzywa nas do podnoszenia z dumą chwalebnego Krzyża, aby świat ujrzał, jak daleko doszła miłość Ukrzyżowanego do ludzi, do wszystkich ludzi. Zaprasza nas do dziękowania Bogu, ponieważ z drzewa niosącego śmierć na nowo wypłynęło życie [3].
wtorek, 7 września 2010
Polonia semper fidelis - relacja z spotkania z Prałatem!
Polacy mają misję wierności – powiedział prałat Opus Dei w Toruniu, 27 sierpnia 2010 roku. Biskup Javier Echevarria spotkał się z tysiącosobową grupą wiernych oraz przewodniczył Mszy świętej w kościele pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej, którego współpatronem został św. Josemaria Escriva.
Od modlitwy Anioł Pański rozpoczęło się spotkanie prałata Opus Dei z przybyłymi do auli Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Bp Javier Echevarria nawiązał na początku do pierwszej wizyty w Polsce poprzedniego prałata Dzieła, biskupa, a dziś Sługi Bożego, Alvaro del Portillo, któremu towarzyszył m.in. w podróży do Częstochowy. „Kiedy przyjechaliśmy na Jasną Górę, obraz Matki Bożej był zakryty – mówił bp Javier. – Don Alvaro nie widział więc wizerunku, ale gorliwie modlił się za tę ziemię. Po obiedzie wróciliśmy do kaplicy i obraz też był zakryty, więc nie można go było zobaczyć. Don Alvaro myślał, że to taki zwyczaj, ale z tym większą wiarą się modlił. Dlatego zachęcam was, abyście nie przestawali obcować z Najświętszą Maryją Panną.” Prałat przypomniał, że Maryja na co dzień zajmowała się Panem Jezusem i teraz będzie pomagać, abyśmy coraz bardziej się do Niego zbliżali.
Od modlitwy Anioł Pański rozpoczęło się spotkanie prałata Opus Dei z przybyłymi do auli Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Bp Javier Echevarria nawiązał na początku do pierwszej wizyty w Polsce poprzedniego prałata Dzieła, biskupa, a dziś Sługi Bożego, Alvaro del Portillo, któremu towarzyszył m.in. w podróży do Częstochowy. „Kiedy przyjechaliśmy na Jasną Górę, obraz Matki Bożej był zakryty – mówił bp Javier. – Don Alvaro nie widział więc wizerunku, ale gorliwie modlił się za tę ziemię. Po obiedzie wróciliśmy do kaplicy i obraz też był zakryty, więc nie można go było zobaczyć. Don Alvaro myślał, że to taki zwyczaj, ale z tym większą wiarą się modlił. Dlatego zachęcam was, abyście nie przestawali obcować z Najświętszą Maryją Panną.” Prałat przypomniał, że Maryja na co dzień zajmowała się Panem Jezusem i teraz będzie pomagać, abyśmy coraz bardziej się do Niego zbliżali.
środa, 1 września 2010
Zapraszamy na rekolekcje w Dworku!
Zapraszamy na rekolekcje w Centrum Konferencyjno-Formacyjne "Dworek", które znajduje się w miejscowości Boża Wola koło Mińska Mazowieckiego.
Rekolekcje w "Dworku" umożliwiają zastanowienie się nad znaczeniem codziennych zajęć, wartością życia rodzinnego oraz oddaniem Bogu i innym, w świetle podstawowych prawd wiary Katolickiej.
Rekolekcje w "Dworku" to tradycyjne, ciche rekolekcje, prowadzone przez księży z Prałatury Opus Dei dla mężczyzn lub kobiet. Centrum konferencyjne posiada dwie części - starą z 1902 r. i nową z 2002 r. W Dworku są dwie kaplice, dwa duże salony, jadalnia, sale do nauki i miejsce dla 40 gości. Ścieżki spacerowe i mała kapliczka Matki Bożej w parku pomagają uczestnikom w zachowaniu ducha modlitwy i skupienia.
Rekolekcje w "Dworku" umożliwiają zastanowienie się nad znaczeniem codziennych zajęć, wartością życia rodzinnego oraz oddaniem Bogu i innym, w świetle podstawowych prawd wiary Katolickiej.
Rekolekcje w "Dworku" to tradycyjne, ciche rekolekcje, prowadzone przez księży z Prałatury Opus Dei dla mężczyzn lub kobiet. Centrum konferencyjne posiada dwie części - starą z 1902 r. i nową z 2002 r. W Dworku są dwie kaplice, dwa duże salony, jadalnia, sale do nauki i miejsce dla 40 gości. Ścieżki spacerowe i mała kapliczka Matki Bożej w parku pomagają uczestnikom w zachowaniu ducha modlitwy i skupienia.
Zdjęcia z spotkania z Prałatem Opus Dei w Toruniu
Poniżej zamieszczam zdjęcia z spotkania z Prałatem Opus Dei, które odbyło się 24 sierpnia br. w Toruniu:
Obraz z kościoła pw. Św. Josemarii w Toruniu-Czreniewicach
Poniżej zamieszczam obraz Założyciela Opus Dei z kościoła pw. Św. Josemarii w Toruniu-Czreniewicach:
poniedziałek, 30 sierpnia 2010
Bądźmy odważni
Homilia wygłoszona przez Prałata Opus Dei 27 sierpnia w Toruniu, podczas Mszy z okazji nadania kościołowi w Czerniewicach nowego współpatrona: Św. Josemarii.
30 sierpnia 2010
Opus Dei -
Drodzy bracia i siostry:
Sługa Boży Jan Paweł II, podobnie jak obecny papież Benedykt XVI, wielokrotnie wskazywał, że Pan zwraca się do nas również poprzez swoich świętych, gdyż swoim życiem mówią nam oni o doskonałości chrześcijańskiej, do której jesteśmy wezwani. Dlatego chcemy być coraz bardziej świadomi tego, że możemy i musimy żyć wezwaniem z Psalmu: Laudate Dominum omnes gentes – chwalcie Pana wszystkie narody. Ten okrzyk hołdu i dziękczynienia wznosi się dziś z naszych serc, gdy uczestniczymy w tej ceremonii w Toruniu. Wyznam, że nie jest mi łatwo wyrazić całą radość mojej duszy gdy sprawuję Świętą Ofiarę w tej świątyni.
Moje dziękczynienie wznosi się do Trójcy Przenajświętszej, z którą jest ściśle związana moja wdzięczność wobec waszego pasterza, mojego drogiego brata biskupa Andrzeja, który zaprosił mnie na tę uroczystość. Wszystkich nas napełnia radość, gdy pomyślimy, że z tego kościoła, który od dziś nosi też wezwanie świętego Josemarii, będzie za jego wstawiennictwem codziennie wznosiła się ku Niebu modlitwa wiernych drogiej mi diecezji.
Trudno wyrazić słowami głęboką więź między tym świętym a waszą ojczyzną, Polską, a co za tym idzie, Polakami. Modlił się przez wiele lat z wiarą i wytrwałością za was, począwszy od lat 30-tych zeszłego wieku. Chociaż nie mógł zobaczyć za ziemskiego życia początków pracy Prałatury w Polsce, pragnął gorąco, aby ta chwila nadeszła. To pragnienie spełniło się w czasach biskupa Alvaro del Portillo, mojego drogiego poprzednika i pierwszego następcy świętego Josemarii na czele Opus Dei. Pamiętam, że już u początków Opus Dei zwracał swoje oczy na ten kraj, z żarliwym pragnieniem, by droga, którą Bóg ukazał jego duszy i która wówczas była marzeniem, stała się rzeczywistością. Dlatego mogę was zapewnić, że tak jak wówczas modlił się za was, tak i dziś wstawia się przed Panem za wasze rodziny i was samych.
30 sierpnia 2010
Opus Dei -
Drodzy bracia i siostry:
Sługa Boży Jan Paweł II, podobnie jak obecny papież Benedykt XVI, wielokrotnie wskazywał, że Pan zwraca się do nas również poprzez swoich świętych, gdyż swoim życiem mówią nam oni o doskonałości chrześcijańskiej, do której jesteśmy wezwani. Dlatego chcemy być coraz bardziej świadomi tego, że możemy i musimy żyć wezwaniem z Psalmu: Laudate Dominum omnes gentes – chwalcie Pana wszystkie narody. Ten okrzyk hołdu i dziękczynienia wznosi się dziś z naszych serc, gdy uczestniczymy w tej ceremonii w Toruniu. Wyznam, że nie jest mi łatwo wyrazić całą radość mojej duszy gdy sprawuję Świętą Ofiarę w tej świątyni.
Moje dziękczynienie wznosi się do Trójcy Przenajświętszej, z którą jest ściśle związana moja wdzięczność wobec waszego pasterza, mojego drogiego brata biskupa Andrzeja, który zaprosił mnie na tę uroczystość. Wszystkich nas napełnia radość, gdy pomyślimy, że z tego kościoła, który od dziś nosi też wezwanie świętego Josemarii, będzie za jego wstawiennictwem codziennie wznosiła się ku Niebu modlitwa wiernych drogiej mi diecezji.
Trudno wyrazić słowami głęboką więź między tym świętym a waszą ojczyzną, Polską, a co za tym idzie, Polakami. Modlił się przez wiele lat z wiarą i wytrwałością za was, począwszy od lat 30-tych zeszłego wieku. Chociaż nie mógł zobaczyć za ziemskiego życia początków pracy Prałatury w Polsce, pragnął gorąco, aby ta chwila nadeszła. To pragnienie spełniło się w czasach biskupa Alvaro del Portillo, mojego drogiego poprzednika i pierwszego następcy świętego Josemarii na czele Opus Dei. Pamiętam, że już u początków Opus Dei zwracał swoje oczy na ten kraj, z żarliwym pragnieniem, by droga, którą Bóg ukazał jego duszy i która wówczas była marzeniem, stała się rzeczywistością. Dlatego mogę was zapewnić, że tak jak wówczas modlił się za was, tak i dziś wstawia się przed Panem za wasze rodziny i was samych.
czwartek, 12 sierpnia 2010
KSIĄŻKA: Myśli św. Josemarii na każdy dzień
Wydawnictwo Święty Wojciech wydało na początku sierpnia książkę "Myśli na każdy dzień Św. Josemaríi Escrivy". To trzeci tytuł z serii, po myślach Jana Pawła II i Benedykta XVI.
"Myśli na każdy dzień" to wybór fragmentów z trzech najważniejszych książek ascetycznych Escrivy: Drogi, Bruzdy i Kuźni, cieszących się wielką popularnością, również w Polsce i już dziś zaliczanych do klasyki duchowości. Niech będą one zaproszeniem do odkrywania świętości dnia powszedniego i pomocą w duchowej formacji. Dopracowana szata graficzna sprawia, że książka może być dobrym prezentem dla bliskich osób.
Książka na stronach wydawnictwa:
http://www.ksw.com.pl/pl/shop/mysli_na_kazdy_dzien.html
"Myśli na każdy dzień" to wybór fragmentów z trzech najważniejszych książek ascetycznych Escrivy: Drogi, Bruzdy i Kuźni, cieszących się wielką popularnością, również w Polsce i już dziś zaliczanych do klasyki duchowości. Niech będą one zaproszeniem do odkrywania świętości dnia powszedniego i pomocą w duchowej formacji. Dopracowana szata graficzna sprawia, że książka może być dobrym prezentem dla bliskich osób.
Książka na stronach wydawnictwa:
http://www.ksw.com.pl/pl/shop/mysli_na_kazdy_dzien.html
List Prałata na sierpień!
"Gdy miłość Boga objawia się duszy, powinniśmy odpowiedzieć na Jego łaskę jak najszybciej". W liście z tego miesiąca Prałat rozważa przykład oddania Maryi.
12 sierpnia 2010
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Piszę do was po powrocie z mojej podróży do kilku krajów Ameryki Południowej. W Ekwadorze, Peru i Brazylii doznałem radości spotkania się z wieloma waszymi siostrami i braćmi oraz licznymi innymi osobami, a oprócz tego modliłem się u różnych wezwań Matki Bożej. Wsparty na każdym i na każdej z was, starałem się na nowo przeżywać pobożność, z jaką św. Josemaría modlił się przed wizerunkami Najświętszej Maryi Panny, dziękując naszej Matce za Jej nieustanną modlitwę za Kościół i za Dzieło oraz prosząc Ją, aby wciąż obficie nam błogosławiła. Tak, liczyłem na waszą maryjną modlitwę, ponieważ mocno wyryło się w mojej duszy to wołanie naszego Ojca w sanktuarium w Aparecida, powtórzone w Sao Paulo: powiedziałem Maryi, że chcę modlić się z wielką wiarą. W Ekwadorze przypomniała mi się wspaniała lekcja, jakiej udzielił nam św. Josemaría w tym kraju: ponieważ dotknęła go choroba wysokościowa – tzw. „soroche” – musiał zredukować prawie do zera swoją działalność katechetyczną; jednakże w tym czasie w życiu osobistym wzrastał w pobożności do św. Józefa i w dziecięctwie Bożym: tak pozostawał „aktywnie nieaktywny” przez piętnaście dni. W Peru wróciło mi na myśl wiele wspomnień – między innymi jego wielka radość na widok obrazu przedstawiającego scenę, którą nosił bardzo głęboko w sercu: Maryję i Józefa adorujących Jezusa Chrystusa ukrytego w tabernakulum. Z jak wielką miłością zatrzymał się wtedy przed ołtarzem!
12 sierpnia 2010
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Piszę do was po powrocie z mojej podróży do kilku krajów Ameryki Południowej. W Ekwadorze, Peru i Brazylii doznałem radości spotkania się z wieloma waszymi siostrami i braćmi oraz licznymi innymi osobami, a oprócz tego modliłem się u różnych wezwań Matki Bożej. Wsparty na każdym i na każdej z was, starałem się na nowo przeżywać pobożność, z jaką św. Josemaría modlił się przed wizerunkami Najświętszej Maryi Panny, dziękując naszej Matce za Jej nieustanną modlitwę za Kościół i za Dzieło oraz prosząc Ją, aby wciąż obficie nam błogosławiła. Tak, liczyłem na waszą maryjną modlitwę, ponieważ mocno wyryło się w mojej duszy to wołanie naszego Ojca w sanktuarium w Aparecida, powtórzone w Sao Paulo: powiedziałem Maryi, że chcę modlić się z wielką wiarą. W Ekwadorze przypomniała mi się wspaniała lekcja, jakiej udzielił nam św. Josemaría w tym kraju: ponieważ dotknęła go choroba wysokościowa – tzw. „soroche” – musiał zredukować prawie do zera swoją działalność katechetyczną; jednakże w tym czasie w życiu osobistym wzrastał w pobożności do św. Józefa i w dziecięctwie Bożym: tak pozostawał „aktywnie nieaktywny” przez piętnaście dni. W Peru wróciło mi na myśl wiele wspomnień – między innymi jego wielka radość na widok obrazu przedstawiającego scenę, którą nosił bardzo głęboko w sercu: Maryję i Józefa adorujących Jezusa Chrystusa ukrytego w tabernakulum. Z jak wielką miłością zatrzymał się wtedy przed ołtarzem!
wtorek, 10 sierpnia 2010
Film z św. Josemarią o Mszy Św.
Zachęcamy do obejrzenia krótkiego filmu z św. Josemarią, którego tematem jest Msza Św.:
wtorek, 3 sierpnia 2010
Dni skupienia w sierpniu!
Zapraszamy na dni skupienia, które odbędą się:
- 11 sierpnia we Wrocławiu, w kościele NMP Na Piasku przy ul. Katedralnej 12,
- 18 sierpnia, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
- 11 sierpnia we Wrocławiu, w kościele NMP Na Piasku przy ul. Katedralnej 12,
- 18 sierpnia, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 40.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
Krąg w sierpniu!
Podobnie jak w poprzednim miesiącu, z powodu wakacji, lipcowy krąg nie odbędzie się w zwyczajowym terminie.
O dacie kręgu, poinformujemy najszybciej, jak będzie to możliwe.
O dacie kręgu, poinformujemy najszybciej, jak będzie to możliwe.
wtorek, 13 lipca 2010
List Prałata na lipiec!
"Dusza potrzebuje pozostawać w kontakcie z Bogiem przez dwadzieścia cztery godziny na dobę". Zapraszamy do lektury listu Prałata Opus Dei z tego miesiąca.
09 lipca 2010
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Minęło trzydzieści pięć lat od dnia 26 czerwca 1975 roku, w którym Bóg wezwał naszego Ojca do radowania się na zawsze Jego obecnością w Niebie. Podobnie jak przy okazji poprzednich rocznic, niezliczone osoby uczestniczyły w Mszach ku czci św. Josemaríi odprawianych na całym świecie w dniu jego liturgicznego święta. Ze wszystkich stron wznosiło się do Pana intensywne dziękczynienie za udzielenie światu i Kościołowi pasterza takiego jak nasz święty Założyciel, będący wzorem postępowania chrześcijańskiego i cennym orędownikiem we wszelkich naszych potrzebach duchowych i materialnych.
Niedawna uroczystość stanowi ponadto okazję do głębokiego rozważenia orędzia, jakie św. Josemaría, z woli Bożej, rozpowszechniał wśród mężczyzn i kobiet: że z pomocą łaski możemy i powinniśmy osiągnąć świętość – to znaczy doskonałość w miłości, pełne zjednoczenie z Bogiem – poprzez wierną i dobrze wykonaną pracę zawodową oraz w pozostałych zwyczajnych okolicznościach życiowych.
09 lipca 2010
Najdrożsi: niech Jezus strzeże moje córki i moich synów!
Minęło trzydzieści pięć lat od dnia 26 czerwca 1975 roku, w którym Bóg wezwał naszego Ojca do radowania się na zawsze Jego obecnością w Niebie. Podobnie jak przy okazji poprzednich rocznic, niezliczone osoby uczestniczyły w Mszach ku czci św. Josemaríi odprawianych na całym świecie w dniu jego liturgicznego święta. Ze wszystkich stron wznosiło się do Pana intensywne dziękczynienie za udzielenie światu i Kościołowi pasterza takiego jak nasz święty Założyciel, będący wzorem postępowania chrześcijańskiego i cennym orędownikiem we wszelkich naszych potrzebach duchowych i materialnych.
Niedawna uroczystość stanowi ponadto okazję do głębokiego rozważenia orędzia, jakie św. Josemaría, z woli Bożej, rozpowszechniał wśród mężczyzn i kobiet: że z pomocą łaski możemy i powinniśmy osiągnąć świętość – to znaczy doskonałość w miłości, pełne zjednoczenie z Bogiem – poprzez wierną i dobrze wykonaną pracę zawodową oraz w pozostałych zwyczajnych okolicznościach życiowych.
czwartek, 8 lipca 2010
Krag w lipcu - termin!
Zapraszamy na lipcowy krąg, który odbędzie się 12 lipca o godzinie 17:30.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
wtorek, 6 lipca 2010
Film z św. Josemarią o Sakramencie Pokuty
Zachęcamy do obejrzenia krótkiego filmu z św. Josemarią, którego tematem jest Sakrament Pokuty:
poniedziałek, 5 lipca 2010
Krąg w lipcu.
Z powodu rozpoczętych niedawno wakacji, lipcowy krąg nie odbędzie się w zwyczajowym terminie.
O dacie kręgu, poinformujemy najszybciej, jak będzie to możliwe.
O dacie kręgu, poinformujemy najszybciej, jak będzie to możliwe.
czwartek, 1 lipca 2010
Dni skupienia w lipcu!
Zapraszamy na dni skupienia, które odbędą się:
- 14 lipca we Wrocławiu, w kościele NMP Na Piasku przy ul. Katedralnej 12,
- 21 lipca, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 22.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
- 14 lipca we Wrocławiu, w kościele NMP Na Piasku przy ul. Katedralnej 12,
- 21 lipca, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu przy ul. Pałuckiej 22.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com.
wtorek, 29 czerwca 2010
Nowość na naszej stronie.
U dołu na naszej strony pojawił się nowy element: Kalendarz - narządzie mające ułatwić orientacje w wydarzeniach, które zapowiadane są w poszczególnych postach.
Zapraszam do korzystania!
Zapraszam do korzystania!
Zaczeły się wakacje ...
Poniżej zamieszczamy artykuł ze strony www.opusdei.pl, dotyczący różnych propozycji chrześcijańskiego przeżywania wakacji:
Lato czeka – wakacje chrześcijanina
Okres wakacji to idealna okazja do polepszenia jakości życia rodzinnego i do apostolstwa – to główne wnioski ze spotkania współpracowników Opus Dei, jakie odbyło się w Dworku w czerwcu 2010.
24 czerwca 2010
W okresie letnim całymi rodzinami wyjeżdżamy na wakacje, spędzamy więcej czasu ze współmałżonkiem i z dziećmi. Jest to wyjątkowa szansa, aby nasze życie rodzinne podnieść na jeszcze wyższy poziom, byśmy uczyli się większej delikatności we wzajemnym obcowaniu i podjęli postanowienia, które będziemy realizować w czasie roku.
Rodzina
Istnieje wiele zajęć, jakim oddajemy się latem. Które z nich mogą pomóc w zwiększeniu troski o rodzinę? – zastanawiali się uczestnicy spotkania.
Na pierwsze miejsce wysuwa się praktykowanie wiary w rodzinie. Praktycznie przejawia się to w trosce o życie wewnętrzne. Chodzi o to, by prowadzić życie sakramentalne, mieć czas na modlitwę, uczestniczyć w środkach formacji chrześcijańskiej. Dlatego tak ważny jest wybór miejsca, gdzie będziemy spędzać urlop. Warto przed wyjazdem zorientować się, czy w pobliżu jest czynny kościół, czy istnieje możliwość uczestnictwa we Mszy św. Dzięki temu będziemy mogli całą rodziną uczestniczyć w Eucharystii w niedzielę (a być może także w jakiś dzień w tygodniu), czy też nawiedzić Najświętszy Sakrament. Oczywiście, troska o życie wewnętrzne to także rodzinne akty pobożności, wśród których szczególną uwagę zwracamy na modlitwę przed i po posiłku oraz na różaniec rodzinny.
Lato czeka – wakacje chrześcijanina
Okres wakacji to idealna okazja do polepszenia jakości życia rodzinnego i do apostolstwa – to główne wnioski ze spotkania współpracowników Opus Dei, jakie odbyło się w Dworku w czerwcu 2010.
24 czerwca 2010
W okresie letnim całymi rodzinami wyjeżdżamy na wakacje, spędzamy więcej czasu ze współmałżonkiem i z dziećmi. Jest to wyjątkowa szansa, aby nasze życie rodzinne podnieść na jeszcze wyższy poziom, byśmy uczyli się większej delikatności we wzajemnym obcowaniu i podjęli postanowienia, które będziemy realizować w czasie roku.
Rodzina
Istnieje wiele zajęć, jakim oddajemy się latem. Które z nich mogą pomóc w zwiększeniu troski o rodzinę? – zastanawiali się uczestnicy spotkania.
Na pierwsze miejsce wysuwa się praktykowanie wiary w rodzinie. Praktycznie przejawia się to w trosce o życie wewnętrzne. Chodzi o to, by prowadzić życie sakramentalne, mieć czas na modlitwę, uczestniczyć w środkach formacji chrześcijańskiej. Dlatego tak ważny jest wybór miejsca, gdzie będziemy spędzać urlop. Warto przed wyjazdem zorientować się, czy w pobliżu jest czynny kościół, czy istnieje możliwość uczestnictwa we Mszy św. Dzięki temu będziemy mogli całą rodziną uczestniczyć w Eucharystii w niedzielę (a być może także w jakiś dzień w tygodniu), czy też nawiedzić Najświętszy Sakrament. Oczywiście, troska o życie wewnętrzne to także rodzinne akty pobożności, wśród których szczególną uwagę zwracamy na modlitwę przed i po posiłku oraz na różaniec rodzinny.
wtorek, 8 czerwca 2010
List Prałata na czerwiec 2010!
"Kontemplować oblicze Chrystusa; być na wieki szczęśliwym wizją wiecznej chwały: to najgłębsze pragnienie wszystkich stworzeń ludzkich, choćby miliony osób nie były tego świadome".
Najdrożsi, niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
Ofiara eucharystyczna, do której Chrystus zaprasza nas każdego dnia, wprowadza nas w centrum Misterium Paschalnego. Za każdym razem, kiedy odprawiamy lub bierzemy udział we Mszy Świętej, uczestniczymy w najwyższym akcie miłości, którego Chrystus dokonał na Krzyżu, i ku któremu skierował całe swoje życie. Istnieją jednak momenty i okoliczności, kiedy adoracja, dziękczynienie, zadośćuczynienie i prośba, jakie zanosimy do Boga przez Chrystusa we Mszy Świętej nabierają specjalnego wyrazu.
W tę radość i wdzięczność Bogu za tak wielki dar – które winniśmy okazywać codziennie – włączają się liturgiczne obchody uroczystości, które właśnie przeżywaliśmy lub będziemy przeżywać w najbliższych dniach. Każda z tych uroczystości przybliża nam kolejne aspekty tajemnicy Chrystusa i jednocześnie przynosi sobie właściwe łaski.
Najdrożsi, niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
Ofiara eucharystyczna, do której Chrystus zaprasza nas każdego dnia, wprowadza nas w centrum Misterium Paschalnego. Za każdym razem, kiedy odprawiamy lub bierzemy udział we Mszy Świętej, uczestniczymy w najwyższym akcie miłości, którego Chrystus dokonał na Krzyżu, i ku któremu skierował całe swoje życie. Istnieją jednak momenty i okoliczności, kiedy adoracja, dziękczynienie, zadośćuczynienie i prośba, jakie zanosimy do Boga przez Chrystusa we Mszy Świętej nabierają specjalnego wyrazu.
W tę radość i wdzięczność Bogu za tak wielki dar – które winniśmy okazywać codziennie – włączają się liturgiczne obchody uroczystości, które właśnie przeżywaliśmy lub będziemy przeżywać w najbliższych dniach. Każda z tych uroczystości przybliża nam kolejne aspekty tajemnicy Chrystusa i jednocześnie przynosi sobie właściwe łaski.
Dni skupienia w czerwcu!
Zapraszamy na dni skupienia, które odbędą się 14 i 16, w Ośrodku "Sołek" w Poznaniu.
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com .
Chętnych prosimy o przesłanie mail'a na adres: krag.zgora@gmail.com .
Co to jest dzień skupienia?
Dzień skupienia, to kilka godzin, poświęconych życiu duchowemu i formacji chrześcijańskiej.
Spotkania takie odbywają się w Poznaniu lub Wrocławiu (z lokalizacji najbliższych Zielonej Górze).
Plan dnia skupienia:
18:30 Czytanie duchowe
18:45 Rozważanie prowadzone przez księdza
19:15 Przerwa
19:30 Rozważanie nr 2
20:00 Rachunek sumienia
20:10 Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem
Dni skupienia są także dobrą okazją do spowiedzi lub rozmowy - można skorzystać z kierownictwa duchowego.
Terminy:
Poznań
Trzeci poniedziałek lub środa miesiąca (do wyboru). Godz.: 18.30 do 20.30.
Wrocław
Druga środa miesiąca.
Konkretne terminy będą podawane na naszej stronie na początku każdego miesiąca.
Spotkania takie odbywają się w Poznaniu lub Wrocławiu (z lokalizacji najbliższych Zielonej Górze).
Plan dnia skupienia:
18:30 Czytanie duchowe
18:45 Rozważanie prowadzone przez księdza
19:15 Przerwa
19:30 Rozważanie nr 2
20:00 Rachunek sumienia
20:10 Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem
Dni skupienia są także dobrą okazją do spowiedzi lub rozmowy - można skorzystać z kierownictwa duchowego.
Terminy:
Poznań
Trzeci poniedziałek lub środa miesiąca (do wyboru). Godz.: 18.30 do 20.30.
Wrocław
Druga środa miesiąca.
Konkretne terminy będą podawane na naszej stronie na początku każdego miesiąca.
Powitanie
Witam na stronie informacyjnej kręgu formacyjnego Opus Dei w Zielonej Górze!
Strona ta została pomyślana, jako miejsce w którym będzie można znaleźć informacje na temat spotkań formacyjnych dla mężczyzn, organizowanych przez Ośrodek Kulturalny "Sołek", oraz Dni Skupienia, które odbywają się w Poznaniu i Wrocławiu.
Poza tym, mamy nadzieję przekazywać różnego rodzaju informacje, które mamy nadzieję przybliżą wielu, idee "uświęcania życia codziennego".
Zapraszamy do odwiedzin!
Strona ta została pomyślana, jako miejsce w którym będzie można znaleźć informacje na temat spotkań formacyjnych dla mężczyzn, organizowanych przez Ośrodek Kulturalny "Sołek", oraz Dni Skupienia, które odbywają się w Poznaniu i Wrocławiu.
Poza tym, mamy nadzieję przekazywać różnego rodzaju informacje, które mamy nadzieję przybliżą wielu, idee "uświęcania życia codziennego".
Zapraszamy do odwiedzin!
Subskrybuj:
Posty (Atom)